Martı Jonathan Livingston’u okuyanlarımız, muhakkak benle aynı şeyi düşünmüş ve yazarın Hipnozcu kitabını da ellerine almışlardır diye tahmin ediyorum. Kısa ve sürükleyici bir kitap daha karşımızda, yazarımız Richard Bach’tan. 20 adet kitabı olduğu söyleniyor, saydım 15 tanesine ulaşabildim. Ciltli ve kapaklı çıkan kitaplar da ayrıca sayıya mı dahil edildi, bilemiyorum.
Richard Bach’ın pilot kişiliği, diğer kitaplarında olduğu gibi burada da kendini hissettiriyor. Jamie Forbes uçmayı istemektedir ve bir gün telefon çalar. Telefonda, smi Maria olan bir kadın, kocasının ölmek üzere olduğunu ve kendisinin uçak kullanmayı bilmediğini söyler. Jamie ne yapacağını bilemez, bir şekilde Marie’nin uçağı indirmesini sağlar. Bu mucize karşısında gazeticiler Marie’yi soru yağmuruna tutar. Marie’nin cevabı ilginçtir; “Uçak kullanmayı bilmem, fakat telefondaki ses beni, usta bir pilot olduğuma inandırdı. Hipnoz edilmiş olmalıyım”. Ertesi gün gazetelerden bu sözleri okuyan Jamie, hipnoz hakkında düşünmeye ve araştırmaya başlar. Yıllar önce yaşadığı bir olayı anımsar, bir gösteriye katılmış ve hipnoz edilmişti.
Diğer kitapları gibi oldukça sade bir anlatıma sahip olan Hipnozcu, kısa cümleleri ile de akıcılığını koruyor.
Kitaptan, Jamie’nin hatırladığı anı ile ilgili küçük bir yer paylaşıp sonlandıralım:
Herhangi bir kaya kadar somaki, hayatında dokunduğu her çelik kadar sert taşlar. İnanç mıydı bu? Orada kapana sıkışmış halde açlıktan ölebilirdi. Ama ne tarafından kapana sıkıştırılmış halde? Bu inançtan öte bir şeydi. Mutlak, sorgulanmayan bir ikna durumuydu. En yalın önermeden kaynaklanan bir durum: “Sizinle akıllarımızın içinde ufak bir gezinti yapalım.”
“Hipnotize edilemeyeceğimi söylediğimde aklım neredeydi acaba?” diye düşündü Jamie. “Birkaç tatlı sözün peşine düştüm ve zindana kapatıldığıma ikna oldum. Ama nasıl? Orada yalnız bırakılsa da ölmeyeceğini yıllar sonra öğrenecekti. Sonunda uyuya kalacak ve kendisine daha birkaç saat önce tartışmasız gerçek gibi görünen hapsedilmişlik duygusundan sıyrılmış halde uyanacaktı.
Keyifli okumalar.
Richard Bach’ın pilot kişiliği, diğer kitaplarında olduğu gibi burada da kendini hissettiriyor. Jamie Forbes uçmayı istemektedir ve bir gün telefon çalar. Telefonda, smi Maria olan bir kadın, kocasının ölmek üzere olduğunu ve kendisinin uçak kullanmayı bilmediğini söyler. Jamie ne yapacağını bilemez, bir şekilde Marie’nin uçağı indirmesini sağlar. Bu mucize karşısında gazeticiler Marie’yi soru yağmuruna tutar. Marie’nin cevabı ilginçtir; “Uçak kullanmayı bilmem, fakat telefondaki ses beni, usta bir pilot olduğuma inandırdı. Hipnoz edilmiş olmalıyım”. Ertesi gün gazetelerden bu sözleri okuyan Jamie, hipnoz hakkında düşünmeye ve araştırmaya başlar. Yıllar önce yaşadığı bir olayı anımsar, bir gösteriye katılmış ve hipnoz edilmişti.
Diğer kitapları gibi oldukça sade bir anlatıma sahip olan Hipnozcu, kısa cümleleri ile de akıcılığını koruyor.
Kitaptan, Jamie’nin hatırladığı anı ile ilgili küçük bir yer paylaşıp sonlandıralım:
Herhangi bir kaya kadar somaki, hayatında dokunduğu her çelik kadar sert taşlar. İnanç mıydı bu? Orada kapana sıkışmış halde açlıktan ölebilirdi. Ama ne tarafından kapana sıkıştırılmış halde? Bu inançtan öte bir şeydi. Mutlak, sorgulanmayan bir ikna durumuydu. En yalın önermeden kaynaklanan bir durum: “Sizinle akıllarımızın içinde ufak bir gezinti yapalım.”
“Hipnotize edilemeyeceğimi söylediğimde aklım neredeydi acaba?” diye düşündü Jamie. “Birkaç tatlı sözün peşine düştüm ve zindana kapatıldığıma ikna oldum. Ama nasıl? Orada yalnız bırakılsa da ölmeyeceğini yıllar sonra öğrenecekti. Sonunda uyuya kalacak ve kendisine daha birkaç saat önce tartışmasız gerçek gibi görünen hapsedilmişlik duygusundan sıyrılmış halde uyanacaktı.
Keyifli okumalar.