Lucca Comics & Games 2024 vesilesiyle çağdaş Amerikalı çizgi roman yazarlarının en ünlülerinden Scott Snyder ile son eserleri hakkında özel bir sohbet için tanışma fırsatı bulduk. American Vampire, Batman: Court of Owls ve Wytches gibi hitlerle dolu bir kariyere sahip olan Snyder, doğaüstü ve bilimsel unsurları birleştirme ve okuyucuyu derinden sürükleyici evrenlere getirme yeteneğiyle her zaman öne çıktı. Bu Ekim ayında Star Comics, son çalışmalarından dördünü yayınlayarak “Ekim Ekimi”ni kutladı: We Have Demons, Clear, Barnstormers: A Ballad of Love and Murder ve Night of the Ghoul. Snyder ile bu hikayelerin doğuşu ve anlamları hakkında konuştuk.
“We Have Demons”da melekler ve şeytanlar arasındaki sonsuz çatışmayı keşfediyorsunuz. Bu savaşı Lam Lyle gibi bir bilim insanının bakış açısından temsil etme fikri nasıl ortaya çıktı?
Doğaüstünü alıp ona bilimsel bir temel vermeyi gerçekten seviyorum. Örneğin American Vampire'da, türler arası soyağacıyla vampir biyolojisi yarattım ve Court of Owls'da, kan dolaşımına karışırsa kişiyi yeniden canlandırabilecek özel bir metali tanıttım. Çünkü Şeytanlarımız Var, Greg ile [Capullo] İyinin ve kötünün destansı bir öyküsünü, aynı zamanda bilimsel bir unsur da içerecek şekilde yaratmak istedik. Ben de şöyle düşündüm: Peki ya kozmik bilime dayalı bir mitoloji yaratsaydık?
“Clear”da insanlar dünyayı kişiselleştirilmiş teknolojik filtreler aracılığıyla görebiliyor. Sizce bu gerçeklik vizyonu neyi temsil ediyor?
Hikaye, endişe verici bulduğum bir eğilimin, yani nesnel gerçeğin parçalanmasının yansıması olarak başladı. Amerika Birleşik Devletleri'nde ve ötesinde, giderek daha fazla insanın, doğru olmasalar bile, dünya görüşlerini doğrulayan “gerçeklerle” çevrelendiğini görüyoruz. Clear ile, gerçeğin bizi iyi hissettiren ama bize meydan okumayan bir gerçeklik versiyonuna kaçmaktan kaçınmaya yönelik bu bilinçli seçimi temsil etmek istedim.
“Barnstormers” belirli bir tarihsel dönemde, 1918'deki “ambar fırtınası” döneminde geçiyor. Sizi bu döneme çeken şey neydi?
O dönemi seviyorum çünkü günümüzle pek çok benzerliği var. Zengin sınıfın hızla zenginleştiği, emekçilerin ve işçi sınıfının giderek daha fazla acı çektiği, eşitsizliğin keskin olduğu bir dönemdi. Gençler isyan etmenin yollarını arıyorlardı ve en inanılmaz şeylerden biri de savaştan dönen bu pilotların eski uçaklar satın alarak ülkeyi dolaşıp gösteriler yapmasıydı. Bana gençlerin mevcut sisteme meydan okuma ve yeni ifade yolları bulma arzusunu güçlü bir şekilde yansıtan bir dönem gibi geldi.
“Ghoul'un Gecesi” modern korku masalını kayıp bir filmin hikayesiyle birleştiriyor. Korku türünde ana etkileriniz neler?
Francis [Francavilla] Drakula'dan Frankenstein'a kadar klasik canavar filmlerini seviyorum ve onları pandemi sırasında yeniden ziyaret etmekten keyif aldım. Şöyle düşündük: Bugün yeni bir canavar yaratacak olsaydık bu ne olurdu? Böylece gulyabanilerin veba taşıyıcısı, aramızda saklanan ve sessizce hastalıkları yayan bir yaratık olduğu fikri doğdu. Pandemi gibi güncel, çağımızla bağlantılı bir canavar yaratmak istedik.
Bu eserlerin her birinde Greg Capullo ve Francesco Francavilla gibi çok yetenekli sanatçılarla işbirliği yaptınız. Onlarla çalışmak nasıldı ve hikayeleri nasıl etkilediler?
Gerçek bir işbirliğiydi. Her sanatçı benimle birlikte anlatının inşasına katkıda bulundu. Örneğin Night of the Ghoul'da Francesco ve ben bu fikri başından beri tartıştık. Clear için Francis Manapul ve ben gerçeklik ve teknoloji temasını araştırdık. Hiçbir zaman senaryoyu elime verip “şu yapmalı” demedim ama konseptten son harfe kadar hikayeleri hep birlikte yarattık. İlham vericiydi ve bizi yaratıcı bir şekilde yeni şeyler denemeye itti.
“We Have Demons”da melekler ve şeytanlar arasındaki sonsuz çatışmayı keşfediyorsunuz. Bu savaşı Lam Lyle gibi bir bilim insanının bakış açısından temsil etme fikri nasıl ortaya çıktı?
Doğaüstünü alıp ona bilimsel bir temel vermeyi gerçekten seviyorum. Örneğin American Vampire'da, türler arası soyağacıyla vampir biyolojisi yarattım ve Court of Owls'da, kan dolaşımına karışırsa kişiyi yeniden canlandırabilecek özel bir metali tanıttım. Çünkü Şeytanlarımız Var, Greg ile [Capullo] İyinin ve kötünün destansı bir öyküsünü, aynı zamanda bilimsel bir unsur da içerecek şekilde yaratmak istedik. Ben de şöyle düşündüm: Peki ya kozmik bilime dayalı bir mitoloji yaratsaydık?
“Clear”da insanlar dünyayı kişiselleştirilmiş teknolojik filtreler aracılığıyla görebiliyor. Sizce bu gerçeklik vizyonu neyi temsil ediyor?
Hikaye, endişe verici bulduğum bir eğilimin, yani nesnel gerçeğin parçalanmasının yansıması olarak başladı. Amerika Birleşik Devletleri'nde ve ötesinde, giderek daha fazla insanın, doğru olmasalar bile, dünya görüşlerini doğrulayan “gerçeklerle” çevrelendiğini görüyoruz. Clear ile, gerçeğin bizi iyi hissettiren ama bize meydan okumayan bir gerçeklik versiyonuna kaçmaktan kaçınmaya yönelik bu bilinçli seçimi temsil etmek istedim.
“Barnstormers” belirli bir tarihsel dönemde, 1918'deki “ambar fırtınası” döneminde geçiyor. Sizi bu döneme çeken şey neydi?
O dönemi seviyorum çünkü günümüzle pek çok benzerliği var. Zengin sınıfın hızla zenginleştiği, emekçilerin ve işçi sınıfının giderek daha fazla acı çektiği, eşitsizliğin keskin olduğu bir dönemdi. Gençler isyan etmenin yollarını arıyorlardı ve en inanılmaz şeylerden biri de savaştan dönen bu pilotların eski uçaklar satın alarak ülkeyi dolaşıp gösteriler yapmasıydı. Bana gençlerin mevcut sisteme meydan okuma ve yeni ifade yolları bulma arzusunu güçlü bir şekilde yansıtan bir dönem gibi geldi.
“Ghoul'un Gecesi” modern korku masalını kayıp bir filmin hikayesiyle birleştiriyor. Korku türünde ana etkileriniz neler?
Francis [Francavilla] Drakula'dan Frankenstein'a kadar klasik canavar filmlerini seviyorum ve onları pandemi sırasında yeniden ziyaret etmekten keyif aldım. Şöyle düşündük: Bugün yeni bir canavar yaratacak olsaydık bu ne olurdu? Böylece gulyabanilerin veba taşıyıcısı, aramızda saklanan ve sessizce hastalıkları yayan bir yaratık olduğu fikri doğdu. Pandemi gibi güncel, çağımızla bağlantılı bir canavar yaratmak istedik.
Bu eserlerin her birinde Greg Capullo ve Francesco Francavilla gibi çok yetenekli sanatçılarla işbirliği yaptınız. Onlarla çalışmak nasıldı ve hikayeleri nasıl etkilediler?
Gerçek bir işbirliğiydi. Her sanatçı benimle birlikte anlatının inşasına katkıda bulundu. Örneğin Night of the Ghoul'da Francesco ve ben bu fikri başından beri tartıştık. Clear için Francis Manapul ve ben gerçeklik ve teknoloji temasını araştırdık. Hiçbir zaman senaryoyu elime verip “şu yapmalı” demedim ama konseptten son harfe kadar hikayeleri hep birlikte yarattık. İlham vericiydi ve bizi yaratıcı bir şekilde yeni şeyler denemeye itti.